Ptojekt z dnia Projekt 19.04.2006 r.

Ustawa
z dnia ……………….. 2006 r.
o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych

Art. 1.

W ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany:
1)  w art. 136: a)  dotychczasowe brzmienie oznacza się jako ust. 1; 
b)  po ust. 1 dodaje się ust. 2-4 w brzmieniu:
„2. W przypadku zawieranych z publicznymi zakładami opieki zdrowotnej działającymi w formie: 1)  samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, 
2)  jednostki badawczo – rozwojowej 
– umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z wyłączeniem umów, o których mowa w art. 159 ust. 1, w kwocie, o której mowa w ust. 1 pkt 5, wyodrębnia się środki finansowe stanowiące równowartość sumy rocznych wynagrodzeń wypłaconych pracownikom tych zakładów, zatrudnionym na podstawie umowy o pracę, wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne i na Fundusz Pracy.
3. Środki finansowe, o których mowa w ust. 2 obejmują, w zakresie kwot należnych z tytułu przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995, nr 1, poz.2, z późn.zm.2)) jedynie kwoty należne pracownikom, o których mowa w ust. 2, za rok 2005.
4. Podstawę wyodrębnienia środków finansowych, o których mowa w ust. 2, stanowią przekazane do dnia 30 czerwca 2006 r. do Funduszu przez zakłady, o których mowa w ust. 2, zatwierdzone sprawozdania finansowe za 2005 r.”; 
 
2)  w art. 159 w ust. 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:

„1. Przepisów art. 136 ust. 1 pkt 5 oraz przepisów dotyczących konkursu ofert i rokowań nie stosuje się do zawierania umów ze świadczeniodawcami:”. 

Art. 2.

1. Umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, z wyłączeniem umów, o których mowa w art. 159 ust. 1, zawierane przez Narodowy Fundusz Zdrowia na rok 2007 ze świadczeniodawcami, o których mowa w art. 136 ust. 2, ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uwzględniają w 2007 r. 30 % wzrost środków finansowych, o których mowa w art. 136 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą w stosunku do stanu ustalonego na dzień 31 grudnia 2005 r.
2. W przypadku zawarcia w latach następnych przez Narodowy Fundusz Zdrowia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, z wyłączeniem umów, o których mowa w art. 159 ust. 1, ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, ze świadczeniodawcami, którzy zawarli umowy, o których mowa w ust. 1, umowy te uwzględniają środki finansowe stanowiące równowartość wzrostu, o którym mowa w ust. 1.
3. Wzrost środków finansowych, o którym mowa w ust. 1 i 2, jest pokrywany ze środków określonych w planie finansowym Narodowego Funduszu Zdrowia.
4. Wzrost środków finansowych, o których mowa w ust. 1, przeznacza się w 2007 r. na wzrost wynagrodzeń pracowników zatrudnionych u świadczeniodawcy, o którym mowa w ust. 1 na podstawie umowy o pracę oraz na składki na ubezpieczenia społeczne i na Fundusz Pracy, w celu podnoszenia jakości udzielanych świadczeń opieki zdrowotnej. Podziału tych środków dokonuje się z uwzględnieniem zasad wynagradzania obowiązujących u świadczeniodawcy, wynikających w szczególności z układu zbiorowego pracy oraz regulaminu wynagradzania oraz ustawy z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw ( Dz. U. z 1995, nr 1, poz.2, z późn.zm.3)).
5. Środki, o których mowa w ust. 2 przeznacza się na wynagrodzenia pracowników zatrudnionych u świadczeniodawcy, o którym mowa w tym ustępie na podstawie umowy o pracę oraz na składki na ubezpieczenia społeczne i na Fundusz Pracy.
6. Środki przeznaczone na wzrost wynagrodzeń pracowników są wypłacane od dnia 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym są należne.
7. Uwzględnienie przez Narodowy Fundusz Zdrowia środków finansowych, o których mowa w ust. 1 i 2 w ramach umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, nie wpływa na cenę świadczeń opieki zdrowotnej i ich liczbę, ustalone w postępowaniu w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.
8. Do wzrostu wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 4, nie stosuje się przepisu art. 3 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw.
9. Środki finansowe określone w ust. 1 i 2, które nie zostały wykorzystane zgodnie z ich przeznaczeniem, podlegają zwrotowi do Narodowego Funduszu Zdrowia w terminie do 30 czerwca roku następującego po roku, w którym wypłata powinna być dokonana.
10. Na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 stycznia 2005 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych ( Dz. U. Nr 210, poz. 2135, z późn. zm.4)) Fundusz jest zobowiązany do kontroli przeznaczenia środków uzyskanych na podstawie ust.1 i 2.
11. Do realizowanych po dniu 31 grudnia 2006 r., przypadających na dany rok części umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawartych na okres dłuższy niż rok ze świadczeniodawcami, o których mowa w art. 136 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, przepisy ust. 1-10 stosuje się odpowiednio. Przepisu art. 158 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1 nie stosuje się.

Art. 3.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

——————————————————————————–

1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 94, poz. 788, Nr 132, poz. 1110, Nr 138, poz. 1154, Nr 157, poz. 1314, Nr 164, poz. 1366, Nr 169, poz. 1411 i Nr 179, poz. 1485.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. Nr 43, poz. 221, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 162, poz. 1112, z 2001 r. Nr 5, poz. 45 i Nr 100, poz. 1080, z 2003 r. Nr 6, poz. 63 oraz z 2004 r. Nr 26, poz. 226 i Nr 240, poz. 2407.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. Nr 43, poz. 221, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 162, poz. 1112, z 2001 r. Nr 5, poz. 45 i Nr 100, poz. 1080, z 2003 r. Nr 6, poz. 63 oraz z 2004 r. Nr 26, poz. 226 i Nr 240, poz. 2407.
4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 94, poz. 788, Nr 132, poz. 1110, Nr 138, poz. 1154, Nr 157, poz. 1314, Nr 164, poz. 1366, Nr 169, poz. 1411 i Nr 179, poz. 1485.

——————————————————————————–

Uzasadnienie

Przedstawiony projekt ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych stanowi próbę rozwiązania nabrzmiałego od lat problemu związanego z wynagradzaniem pracowników zatrudnionych w sektorze opieki zdrowotnej. Ostatnie lata, a w szczególności otwarcie rynków pracy w krajach Unii Europejskiej dla obywateli polskich spowodowało kolejny odpływ pracowników, którzy z łatwością znajdują zatrudnienie poza granicami kraju i to za wynagrodzeniem wielokrotnie przewyższającym wynagrodzenie uzyskiwane w Polsce. Nie ulega wątpliwości, że wysokość wynagrodzeń pracowników sektora opieki zdrowotnej ma niebagatelny wpływ na jakość świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych w naszym kraju świadczeniobiorcom. Właściwe wynagradzanie pracowników, w szczególności wykwalifikowanego personelu medycznego, jest najlepszą zachętą do ustawicznego podnoszenia kwalifikacji i zdobywania nowej wiedzy co bezpośrednio przekłada się na stan bezpieczeństwa zdrowotnego świadczeniobiorców.

Mając na względzie powyższe, projekt przewiduje jednorazowy wzrost wynagrodzenia osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę w publicznych zakładach opieki zdrowotnej działających w formie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej lub jednostki badawczo – rozwojowej, które zawarły umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia.

Zaproponowane rozstrzygnięcie pomimo, że jednorazowe stanowi zapowiedź reformy całego systemu wynagradzania w publicznej służbie zdrowia.

Projekt adresowany jest jedynie do samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej prowadzonych w formie jednostek badawczo-rozwojowych, które udzielają świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie umów zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia. Wskazanie na takiego kręgu świadczeniodawców nie jest przypadkowe. Są to bowiem podmioty jednorodne pod względem sposobu pozyskiwania środków finansowych z tytułu udzielanych świadczeń zdrowotnych. Żaden z powyższych podmiotów nie ma, w świetle obecnie obowiązujących przepisów, możliwości pobierania jakichkolwiek opłat z tytułu udzielania świadczeń zdrowotnych osobom objętym ubezpieczeniem zdrowotnym poza opłatami jednoznacznie określonymi w przepisach prawa. Zgodnie bowiem z art. 33 i 34 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm.) publiczne zakłady opieki zdrowotnej nie mają możliwości pobierania opłat z tytułu udzielania świadczeń zdrowotnych osobom objętym ubezpieczeniem zdrowotnym poza opłatami jednoznacznie określonymi w odrębnych przepisach. Ponadto w świetle ww. przepisów należy stwierdzić, iż skoro kierownik publicznego zakładu ma jedynie prawo ustalać opłaty za świadczenia udzielane osobom nieuprawnionym, to a contrario nie ma on takich uprawnień w stosunku do ubezpieczonych oraz innych osób uprawnionych do świadczeń na podstawie odrębnych przepisów. Dodatkowo zgodnie z art. 38 ust. 5 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, osoby uprawnione do świadczeń zdrowotnych w publicznych zakładach opieki zdrowotnej nie mogą być obciążane opłatami za ich udzielanie. W konsekwencji, zakłady opieki zdrowotnej, do których skierowane są przepisy projektu ustawy są skazane na utrzymywanie się wyłącznie ze środków publicznych pochodzących w zasadniczej części ze składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz w niewielkim zakresie z budżetu państwa. Środki te, jak powszechnie wiadomo, przekazywane w szczególności przez Narodowy Fundusz Zdrowia w wykonaniu umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, nie są wystarczające, aby zapewnić pracownikom godne, nieodbiegające w sposób zasadniczy od innych sektorów gospodarki, wynagrodzenie. Jednocześnie, należy podkreślić, że katalog świadczeniodawców, do których skierowane są przepisy projektu ustawy, to w głównej mierze szpitale, w których zapewnienie właściwej kadry, jest istotną przesłanką sprawnego funkcjonowania systemu opieki zdrowotnej oraz właściwej jakości świadczeń, bowiem odsetek niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej oferujących tego typu świadczenia jest niewielki.

Ograniczenia powyższe nie dotyczą niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej, które mogą uzupełniać swoje zasoby finansowe poprzez pobieranie opłat za świadczenia opieki zdrowotnej, w przypadku, gdy osoba objęta ubezpieczeniem zrezygnuje z korzystania z uprawnień do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Możliwość pobierania opłat za świadczenia opieki zdrowotnej udzielane osobom ubezpieczonym w przypadku niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej zapewnia znaczny wpływ środków do ich budżetów i umożliwia prowadzenie bardziej elastycznej polityki finansowej, w tym również w zakresie wynagradzania.

Wyodrębnienie z ogólnej grupy zakładów opieki zdrowotnej, publicznych zakładów opieki zdrowotnej oparte jest więc na wyodrębnieniu zakładów charakteryzujących się tą samą wspólną cechą w zakresie możliwości pozyskiwania środków finansowych. Regulacja dotyczy bowiem zakładów, których celem działalności nie jest uzyskanie zysku a jedynie zaspokajanie potrzeb ludności w zakresie ochrony zdrowia. W orzeczeniach wydawanych przez Trybunał Konstytucyjny dotyczących zachowania wynikającej z art. 32 Konstytucji zasady równości wobec prawa podnoszony jest aspekt prawidłowego wyodrębniania grup podmiotów, do których przepisy są adresowane. Dla przykładu, w orzeczeniu z dnia 29 września 1997r. sygn. akt K.15/97 Trybunał stwierdził: wszystkie podmioty charakteryzujące się daną cechą istotną (relewantną) w równym stopniu mają być traktowane równo. W każdym przypadku podmioty należące niewątpliwie do tej samej kategorii muszą być traktowane równo, a podmioty należące do istotnie różnych kategorii mogą być traktowane różnie.

Ocena zgodności z zasadą równości wymaga więc ustalenia, czy możliwe jest wskazanie wspólnej istotnej cechy faktycznej lub prawnej uzasadniającej równe traktowanie podmiotów prawa (orzeczenie z 28 listopada 1995 r., sygn. K. 17/95, OTK w 1995 r., cz. II, s. 182). Ustalenie takie musi być dokonane w oparciu o cel i ogólną treść przepisów, w których zawarte są kontrolowane normy, często będzie więc miało relatywny charakter. Nie oznacza też obowiązku ustawodawcy identycznego traktowania w prawie każdego z tych podmiotów i w każdej sytuacji (orzeczenie z 18 marca 1997 r., sygn. K. 15/96, OTK ZU Nr 1/1997, s. 68).

W świetle więc orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego zasada równości wobec prawa jest zachowana jeżeli kryterium różnicowania uzasadnione jest zastosowanym kryterium wyodrębnienia.

Trybunał Konstytucyjny wskazywał również, że argumenty przemawiające za wyodrębnieniem danej kategorii podmiotów muszą pozostawać w jakimś związku z innymi wartościami, zasadami czy normami konstytucyjnymi, uzasadniającymi odmienne traktowanie podmiotów podobnych (np. orzeczenie z 23 października 1995 r., sygn. K. 4/95, OTK w 1995 r., cz. II, s. 93). Jak wskazano powyżej obecnie w związku z otwarciem rynków pracy w krajach Unii Europejskiej istniej możliwość poszukiwania zatrudnienia w tych krajach przez wykwalifikowany personel medyczny, co może stwarzać zagrożenie nie tylko dla jakości udzielanych świadczeń zdrowotnych, ale również zagrożenie w zakresie dostępności do tych świadczeń. Brak reakcji władz publicznych na taką sytuację mógłby być uznany za brak realizacji obowiązku zapewnienia obywatelom równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych (art. 68 ust. 2 Konstytucji RP). A zatem zaproponowane rozwiązanie spełnia warunek określony w ww. orzeczeniu, ponieważ koresponduje z zapewnieniem prawa do ochrony zdrowia zagwarantowanym w art. 68 ust. 1 Konstytucji RP.

Przyjęte rozwiązanie, nakładające obowiązek wyodrębnienia w umowach zawartych przez Narodowy Fundusz Zdrowia ze świadczeniodawcami wskazanymi w zmienianym art. 136 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych nie obejmuje umów dotyczących udzielania świadczeń w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej oraz dotyczących wykonywania czynności w zakresie zaopatrywania w środki pomocnicze i wyroby medyczne będące przedmiotami ortopedycznymi. Do umów tych, zgodnie z art. 159 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej ze środków publicznych, nie stosuje się przepisów art. 136 ust.1, pkt 5 oraz przepisów dotyczących konkursów ofert i rokowań.

Zgodnie z propozycją zawartą w art. 2 projektu, zakład opieki zdrowotnej otrzymałby określoną pulę środków odpowiadającą 30-procentowemu wzrostowi kosztów pracy, rozumianych jako równowartość sumy rocznych wynagrodzeń wypłaconych pracownikom tych zakładów, zatrudnionym na podstawie umowy o pracę, wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne i innymi obowiązkowymi kosztami ponoszonymi, na podstawie przepisów odrębnych ustaw, w związku z wypłatą tych wynagrodzeń. Pulę tę dyrektor musiałby w całości przeznaczyć na wzrost wynagrodzeń pracowników kierowanego przez siebie zakładu opieki zdrowotnej w 2007 r., kierując się w tym zakresie zasadami wynagradzania obowiązującymi w danym zakładzie, wynikającymi w szczególności z układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania oraz ustawy o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw. Jednocześnie uwzględnienie przez Narodowy Fundusz Zdrowia środków finansowych, na pokrycie 30-procentowemu wzrostowi kosztów pracy w ramach umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, nie wpływa na cenę świadczeń opieki zdrowotnej i ich liczbę ustalone w postępowaniu w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Tak więc, w żadnym wypadku proponowane w projekcie ustawy rozwiązania nie wpłyną na zachwianie zdrowej konkurencji pomiędzy podmiotami ubiegającymi się o zawarcie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.

Zaproponowane przepisy wskazują jako źródło finansowania podwyżek środki finansowe przekazane przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Projekt ustawy przewiduje, iż środki finansowe na pokrycie 30-procentowego wzrostu kosztów pracy oraz środki na utrzymanie wynagrodzeń na podwyższonym poziomie pokrywane będą ze środków określonych w planie finansowym Narodowego Funduszu Zdrowia.

Utrzymanie wynagrodzeń na podwyższonym poziomie w kolejnych latach gwarantować będzie art. 2 ust. 2, określający, że Narodowy Fundusz Zdrowia zawierając na lata 2008 i następne umowy ze świadczeniodawcami, którzy na podstawie umów zawartych na rok 2007 otrzymali środki na podwyższenie wynagrodzeń obowiązany będzie uwzględnić w nich środki finansowe stanowiące równowartość wzrostu dokonanego w 2007 r. Zgodnie z zapisem art. 2 ust. 5 otrzymane w tym trybie środki będą musiały być przeznaczone na wynagrodzenia pracowników zakładu.

Oczywistym warunkiem otrzymywania przez zakład opieki zdrowotnej środków na pokrycie w następnych latach konsekwencji finansowych dokonanej w 2007 r. jednorazowej podwyżki płac jest zawieranie umów z Narodowym Funduszem Zdrowia, co będzie najlepszym testem, czy zakład właściwie wykorzystał pozyskane środki, motywując w ten sposób personel do udzielanie wysokiej jakości świadczeń opieki zdrowotnej.

Projektowana regulacja obejmie również samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej oraz jednostki badawczo-rozwojowe, które zawarły z Narodowym Funduszem Zdrowia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej na okres dłuższy niż rok. Przepisy art. 2 ust. 1 – 10, w przypadku umów wieloletnich, będą stosowane odpowiednio i odnosić się będą do realizowanych po 31 grudnia 2006 r., przypadających na dany rok części tych umów. Przepis art. 2 ust. 10 zmierza do tego, aby, w przypadku umów wieloletnich, wzrost środków finansowych, o którym mowa w art. 2 ust.1, objął tę część umowy wieloletniej, której realizacja przypada na rok 2007, natomiast do części umowy, których realizacja przypada na lata późniejsze należy stosować przepis art. 2 ust. 2. W przypadku zawierania następnych umów na kolejne lata zastosowanie będzie miał art. 2 ust. 2.

Projekt ustawy zawiera również regulacje, które nakazują zwrot do Narodowego Funduszu Zdrowia środków finansowych, które nie zostały przeznaczone na podniesienie wynagrodzeń pracowników samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz jednostek badawczo-rozwojowych w 2007 r. oraz na utrzymanie wynagrodzeń na podwyższonym poziomie w kolejnych latach. W projektowanej ustawie nałożono też na Narodowy Fundusz Zdrowia obowiązek kontrolowania sposobu wykorzystywania przez zakłady opieki zdrowotnej i jednostki badawczo-rozwojowe ww. środków.

——————————————————————————–

OCENA SKUTKÓW REGULACJI

Przedmiotowa regulacja wywiera wpływ na:
⇒  Narodowy Fundusz Zdrowia, który zobowiązany będzie zarezerwować w planie finansowym na 2007 r. środki przeznaczone na wzrost wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w samodzielnych publicznych zakładach opieki zdrowotnej oraz jednostkach badawczo-rozwojowych oraz zobowiązany będzie do zabezpieczenia w planach finansowych na lata następne środków służących podtrzymaniu skutków wzrostu dokonanego w 2007 r., 
⇒  zawierające umowy z NFZ samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej oraz jednostki badawczo-rozwojowe, które zobowiązane będą do przekazania dodatkowych środków finansowych na podniesienie wynagrodzeń pracowników, 
⇒  pracowników samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz jednostek badawczo-rozwojowych zawierających umowy z NFZ, którym zostaną podniesione wynagrodzenia. 

1. Wpływ przedmiotowej regulacji na dochody i wydatki budżetu i sektora publicznego.
Wejście w życie przedmiotowego projektu ustawy nie będzie miało wpływu na dochody i wydatki budżetu.
⇒  Narodowy Fundusz Zdrowia zobowiązany będzie zarezerwować środki przeznaczone na wzrost wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w samodzielnych publicznych zakładach opieki zdrowotnej oraz jednostkach badawczo-rozwojowych w wysokości około 3 750 000 000 zł. 

2. Wpływ przedmiotowej regulacji na ochronę zdrowia ludności.
Wejście w życie projektowanej ustawy spowoduje podniesienie jakości udzielanych świadczeń zdrowotnych.

3. Wpływ przedmiotowej regulacji na rynek pracy
Wejście w życie przedmiotowej regulacji wpłynie na podniesienie wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w samodzielnych publicznych zakładach opieki zdrowotnej oraz jednostkach badawczo-rozwojowych zawierających umowy z NFZ.

4. Wpływ regulacji na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym na funkcjonowanie przedsiębiorstw
Wejście w życie przedmiotowego projektu ustawy zwiększy konkurencyjność samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz jednostek badawczo rozwojowych zawierających umowy z NFZ w skutek zwiększenia wysokości środków finansowych przekazywanych na ich rzecz przez NFZ.

5. Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionów.
Wejście w życie przedmiotowego projektu ustawy nie będzie miało bezpośredniego wpływu na rozwój regionów.

6. Konsultacje społeczne
Projekt ustawy opracowywany był we współpracy z członkami Trójstronnego Zespołu ds. Ochrony Zdrowia, tj. reprezentatywnymi w rozumieniu ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego (Dz. U. Nr 100, poz. 1080, z późn. zm.) związkami zawodowymi i organizacjami pracodawców, przy udziale przedstawicieli Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych.
Projekt będzie konsultowany z ze związkami zawodowymi, samorządami zawodów medycznych, organizacjami pracodawców, organizacjami skupiającymi podmioty, które utworzyły publiczne zakłady opieki zdrowotnej oraz z innymi podmiotami funkcjonującymi w ochronie zdrowia. Ponadto, zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa, projekt zostanie zamieszczony na stronach Biuletynu Informacji Publicznej.