Interpelacja do ministra zdrowia w sprawie zmiany ustawy o przekazaniu środków finansowych świadczeniodawcom na wzrost wynagrodzeń
Nowelizacja ustawy z dnia 22 lipca o przekazaniu środków finansowych świadczeniodawcom na wzrost wynagrodzeń ma na celu objęcie wzrostem wynagrodzeń wszystkich pracowników służby zdrowia. W obecnym stanie prawnym ww. ustawa w art. 2 ust. 5 lit. a) i b) określa grupy świadczeniodawców objęte wzrostem wynagrodzeń. Niemniej jednak wyłącza z niej grupę osób określonych w art. 35 ust. 1, 2a i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej. Powyższy problem dotyczy podmiotów świadczących usługi zdrowotne w ramach zamówień na świadczenia zlecane przez samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej, tj. niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej, grupowych praktyk lekarskich, pielęgniarek i położnych, osób legitymujących się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub określonej dziedzinie medycyny, które dysponują lokalem oraz aparaturą i sprzętem medycznym odpowiadającym wymaganiom dla zakładów opieki zdrowotnej oraz spełniają warunki określone w przepisach o działalności gospodarczej (np. ratownicy medyczni, technicy dentystyczni).
Zgodnie z ustawą o przekazaniu środków finansowych świadczeniodawcom na wzrost wynagrodzeń beneficjentami podwyższenia wynagrodzeń w zakładach opieki zdrowotnej są osoby spełniające łącznie dwie przesłanki: 1) wykonujące pracę w zakładzie, 2) na podstawie umowy o pracę lub cywilnoprawnej na udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Jedną ze stron wskazanej wyżej umowy jest zawsze świadczeniodawca (np. zakład opieki zdrowotnej), drugą zaś konkretna osoba, która we własnym imieniu zobowiązuje się do pracy/udzielania świadczeń opieki zdrowotnej na rzecz zakładu.
W związku z powyższym z zakresu regulacji przedmiotowej ustawy wyłączeni są następujący podwykonawcy: 1) będący podmiotami zbiorowymi – niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej, grupowe praktyki pielęgniarek, położnych, lekarzy (praktyki grupowe prowadzone są wyłącznie w formie spółek cywilnych lub partnerskich; 2) niewykonujący umów cywilnoprawnych w zakładach opieki zdrowotnej – grupowe praktyki lekarskie, osoby legitymujące się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, które dysponują lokalem oraz aparaturą i sprzętem medycznym, odpowiadającymi wymaganiom przewidzianym dla zakładów opieki zdrowotnej (art. 35 ust. 1 pkt 3 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej).
W oparciu o obowiązującą ustawę na podwyżki nie mogą zatem liczyć lekarze, pielęgniarki i położne, jeśli samodzielnie lub jako grupa lekarzy utworzyli niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej, a także właściciele NZOZ – niepozostający z placówką w stosunku pracy. Z ustawy wyłączeni zostali lekarze stażyści i rezydenci, co jest krzywdzące, ponieważ pracują i są zatrudnieni identycznie jak inni lekarze. Według Kodeksu pracy nie może być innej płacy za identyczną pracę.
Taka sytuacja oznacza nierówne traktowanie podmiotów, co jest sprzeczne z Konstytucją RP.
Nie do przyjęcia jest, żeby grupa lekarzy i pielęgniarek realizujących świadczenia szpitalne nie otrzymała podwyżek, a NZOZ, które mają umowy bezpośrednio z NFZ, podwyżki otrzymały. Zaznaczam, iż przy nowelizacji ustawy o przekazaniu środków finansowych świadczeniodawcom na wzrost wynagrodzeń brane były pod uwagę wszystkie wskazane powyżej grupy, ponieważ kwoty podwyżek obejmujące wszystkich wskazanych świadczeniodawców zostały już ujęte w informacjach (zapotrzebowaniu) – przekazywanych z NFZ – w trakcie procedowania ustawy z dnia 22 lipca 2006 r.
Sprawą priorytetową jest spowodowanie równego traktowania beneficjentów ustawy o przekazaniu środków finansowych świadczeniodawcom na wzrost wynagrodzeń.
Wskazujemy także, że wielu dyrektorów SP ZOZ wprowadziło na początku roku 2006 do wynagrodzenia zasadniczego pieniądze z ustawy 203. Dało to fikcyjną podwyżkę, ponieważ do podstawy wynagrodzenia wliczono już otrzymane wynagrodzenia. Tym samym ustawa o przekazaniu środków finansowych świadczeniodawcom na wzrost wynagrodzeń z dnia 22 lipca 2006 r. dla niektórych świadczeniodawców pomniejszała kwoty faktycznej podwyżki o kilkanaście procent. Ustawę podwyżkową krytykuje Związek Powiatów Polskich, ponieważ po raz kolejny zagraża szpitalom powiatowym, które wskutek wadliwego wyliczenia współczynnika kosztów pracy dostały znacznie mniej niż szpitale kliniczne i wojewódzkie. Tam można było zrobić podwyżkę nawet 40%, a w powiatach niewiele więcej niż 20%.
Wskazujemy potrzebę nowelizacji art. 10, co spowoduje równe traktowanie w zakresie przewidzianych w ustawie podwyżek.
Panie Ministrze, jakie decyzje zamierza Pan podjąć, aby zmienić istniejący stan rzeczy? Kiedy zakończą się działania zmierzające do zniwelowania luki prawnej powstałej w ustawie z dnia 22 lipca 2006 r., co w konsekwencji spowoduje objęcie podwyżkami także wymienionych powyżej świadczeniodawców? Jakie przepisy zabezpieczą przed zajęciem przez komorników środków finansowych przeznaczonych na podniesienie wynagrodzeń? Dlaczego w podwyżkach nie uwzględniono lekarzy stażystów i rezydentów?
Omawiana ustawa gwarantuje podwyżkę wynagrodzeń w latach 2006 i 2007, w związku z tym nie ma żadnej gwarancji, że stały wzrost wynagrodzeń nastąpi w latach następnych. Zatem w jaki sposób rząd gwarantuje podwyżkę wynagrodzeń w latach następnych?
Z poważaniem
Poseł Lidia Staroń
Olsztyn, dnia 18 stycznia 2007 r.
Zobacz także:
