Międzynarodowy dzień pielęgniarki dla naszego środowiska jest dniem zadumy oraz dniem lęku o przyszłość naszych zawodów.
Dziesięciolecia zaniedbań doprowadzają nas do buntu, protestów, niezadowolenia. Niech majowe dni będą naszym krzykiem, wezwaniem i mobilizacją dla Premiera Rządu RP, Wojewodów, Marszałków Województw, Prezydentów Miast, Samorządowców w celu rozwiązania nabrzmiałych problemów naszego środowiska. Nieustannie przypominajmy parlamentarzystom oraz rządzącym aby nie nokautowali naszego środowiska, aby podejmowane decyzje, ustawy, uchwały, rozporządzenia, służyły dobru społecznemu, a nie jednostkom. Rządzący muszą wiedzieć, że bez zwiększenia nakładów na ochronę zdrowia, rozwiązanie najważniejszych spraw pracowniczych oraz zapewnienie bezpieczeństwa zdrowotnego naszym obywatelom nie udadzą się żadne kolejne pomysły reformatorskie. Powiedzmy rządzącym, że sprzeciwiamy się przekształceniom naszych szpitali w spółki prawa handlowego, ich komercjalizację i prywatyzację. Powiedzmy, że nas oszukali. Determinacja Minister Zdrowia przybrała plany i program Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej z lat 1999-2000, kiedy to jednym z Vice Ministrów Zdrowia był obecny Minister Skarbu Państwa. Nie zapomniałyśmy jeszcze z tamtych lat o konferencjach, szkoleniach, na których reprezentowane były materiały departamentu przekształceń systemowych na temat : „Jak przygotować szpital do prywatyzacji”. Historia lubi się powtarzać, a nas i społeczeństwo polskie czeka dalsza trudna walka o utrzymania publicznej ochrony zdrowia, świadczącej opiekę na najwyższym poziomie medycznym. Razem ze społecznością lokalną organizujmy się, aby nie dopuścić do zmian, które pogorszą dostęp do leczenia, które odbędą się kosztem pracowników ochrony zdrowia i na pewno kosztem pielęgniarek i położnych.
„Cudowne” przekształcenia naszych szpitali w niepubliczne (samorządowe) ZOZy odbyły się kosztem grup pracowniczych, a przede wszystkim pielęgniarek i położnych. Przykładów na „cud przekształceniowy” jest wiele i nie chcemy ich powielać. Oceniajmy i przyglądajmy się bacznie co robi dla nas kadra pielęgniarska, samorząd pielęgniarski oraz związki zawodowe.
„Nie wbijajmy gola do własnej bramki”, bo gol wbity przez Przewodniczącą OZZPiP (na prośbę p. Gardias posłowie znieśli zapis ograniczający wielkość procentową podwyżek) zaskutkował dla pielęgniarek i położnych 7% podwyżką, a umożliwił innym zawodom 100% podwyżki i więcej. Czy walka, jaką podjęli związkowcy z OZZPiP w białym miasteczku miała być tylko zaistnieniem medialnym dla okupujących Urząd Rady Ministrów? Dlaczego podczas negocjacji z przedstawicielami Rządu latem 2007 reprezentantki OZZPiP nie domagały się wznowienia prac parlamentarnych nad projektem zmian do ustawy o zawodzie pielęgniarki i położnej dotyczący minimalnego wynagrodzenia?
Prace białego szczytu to fiasko nie przynoszące korzyści. Zgłoszone postulaty przez przedstawicielki pielęgniarek i położnych według ,,,MM koleżanek pielęgniarek są zbiorem pobożnych życzeń. Nie możemy świętować Międzynarodowego Dnia Pielęgniarki, nie możemy obchodzić rocznicy białego miasteczka, możemy natomiast wezwać związki zawodowe, samorząd zawodowy, aby podjęły prace wspólnie ze związkami zawodowymi i samorządami działającymi w ochronie zdrowia w celu wypracowania projektu ustawy o wynagrodzeniach pracowników ochrony zdrowia. Na takie działania czeka nasze środowisko. Takiego sukcesu sobie życzy.
Bożena Banachowicz
*Komentarz wytłuszczoną czcionką zamieszczony powyżej artykułu pochodzi od redakcji Portalu i Gazety Pielęgniarek i Położnych.
Zobacz również:
Międzynarodowy Dzień Pielęgniarek i Dzień Położnych.
