.
Zobacz uchwałę Naczelnej Izby PiP . . .
.
Zobacz załącznik do uchwały . . .
Zobacz także:
Dyskusje na Portalu Pielęgniarek i Położnych – zasady wynagradzania pielęgniarek i położnych. Prawie 500 KOMENTARZY.
Wykształcenie pielęgniarskie a zakres wykonywania czynności zawodowych i wysokość uposażenia.
Wraz z uzyskaniem odpowiedniego wykształcenia pracodawca powinien mieć ustawowy obowiązek płacenia wyższego uposażenia – odpowiednio wyższego po ukończeniu studiów licencjackich i po ukończeniu studiów magisterskich po kierunku zawodowym (pielęgniarstwo/położnictwo). Obowiązek ustawowy podniesienia uposażenia podstawowego powinien ciążyć także na pracodawcy w momencie ukończenia przez pielęgniarkę/położną szkoleń, kursów, specjalizacji itp., ale pod warunkiem, że są one niezbędne w dotychczas wykonywanej pracy (np. ukończenie specjalizacji z pielęgniarstwa chirurgicznego dla pielęgniarki pracującej na oddziale chirurgicznym, a nie np. ukończenie specjalizacji z pielęgniarstwa epidemiologicznego dla pielęgniarki, która pracuje na oddziale chirurgii, czy też dermatologii itp.). Podniesienie uposażenia zawodowego nie może mieć charakteru incydentalnego (np. jednorazowy dodatek do pensji), ale mieć walor stały, czyli stanowić trwały element uposażenia podstawowego – być składnikiem pensji podstawowej pielęgniarki/położnej. Nie wywiązywanie się z tego obowiązku ustawowego przez pracodawcę powinno skutkować odpowiednimi krokami administracyjnymi ze strony Izby Piel. i Poł., np. pisemne zwrócenie uwagi kierownikowi placówki medycznej, aż do skierowania sprawy przeciwko niemu do sądu przez Okręgową Izbę Piel. i Poł., w imieniu pracowników tego zakładu. Wyznaczony pracownik Izby powinien mieć wgląd do pensji pielęgniarek i położnych w każdym zakładzie pracy przynajmniej raz do roku w celu stwierdzenia, jakie jest uposażenie podstawowe pielęgniarek i położnych płacone przez danego pracodawcę. Odpowiednią interwencję pracownik Izby powinien także wnosić w momencie zgłoszenia mu nieprzestrzegania przez pracodawcę tego obowiązku (pracodawca wypłaca pensję wg własnego rozpisu, niższego od obowiązującego ustawowo) na sygnał ze strony pracowników tego zakładu.
Wraz ze zwiększeniem wykształcenia dana pielęgniarka/położna powinna uzyskiwać odpowiednio wyższe kompetencje zawodowe. Należy stworzyć listę kompetencji zawodowych oddzielnie dla pielęgniarek/położnych z tytułem licencjata, i oddzielnie dla pielęgniarek/położnych z tytułem magistra. Należy także rozpisać kompetencje zawodowe dla pielęgniarek/położnych, które ukończyły kursy, czy specjalizacje zawodowe. Oczywiście wraz ze wzrostem kompetencji zawodowych musi iść w parze wzrost odpowiedzialności zawodowej pielęgniarek i położnych i to należy wyraźnie wszystkim uzmysłowić.
Obserwator
STANDARDY I PROCEDURY PIELĘGNOWANIA W STANACH ZAGROŻENIA ŻYCIA
Według autorów podręcznika Standardy i procedury pielęgnowania chorych w stanach zagrożenia życia współczesna pielęgniarka pełni rolę 'nie tylko osoby pielęgnującej, ale także terapeuty, informatora i koordynatora’. Tak pojmowana rola pielęgniarki, zdaniem autorów podręcznika 'niesie za sobą konieczność podwyższania kwalifikacji oraz weryfikowania zdobytych informacji oraz wdrażania i stosowania w praktyce uznanych koncepcji opieki pielęgniarskiej’. Wymienione warunki są możliwe do spełnienia przez osoby wykonujące zawód pielęgniarki jedynie poprzez dostęp i stosowanie usystematyzowanych zasad opieki nad pacjentem. Zasad, które są standardami i procedurami postępowania w konkretnych stanach klinicznych. I właśnie powyższe założenia były podstawą do opracowania podręcznika Standardy i procedury pielęgnowania chorych w stanach zagrożenia życia. Podręcznika, w którym podkreślono przede wszystkim aspekty przydatne w praktyce zawodowej pielęgniarki sprawującej opiekę nad pacjentem w stanie zagrożenia życia. W publikacji zaprezentowano 24 standardy opieki oraz 11 procedur stosowanych podczas terapii i pielęgnowania chorych w stanach zagrożenia życia.
