Wypalenie zawodowe wśród pielęgniarek i położnych

W jednym z postów zamieszczonych na fanpag’u Ogólnopolskiego Portalu Pielęgniarek i Położnych na Facebooku zapytaliśmy pielęgniarki i położne, dlaczego niektóre pielęgniarki doświadczają wypalenia zawodowego, a inne nie. Poniżej przedstawiamy kilka wybranych komentarzy.

• Myślę że wszystkie nas to czeka prędzej czy później, niektóre po prostu nie mają czasu żeby to zauważyć, bez względu na „miłość czy też brak miłości” do tego zawodu.
• 27 lat na sali operacyjnej. Nigdy przez 47 lat nie miałam wypalenia zawodowego dlaczego , dlatego że cały życie kocham to co robię. Myślę, że nie tylko pielęgniarki polskie są wypalone, ale cały naród. Polacy maja to do siebie że uwielbiają narzekać.

• Niestety wystarczyły dwa lata pracy w czasie pandemii. To były bardzo ciężkie dwa lata, które zabrały mi zdrowie, wypaliły mnie zawodowo, a bardzo kochałam to co robiłam. Dziś jestem szczęśliwą emerytką i za żadne pieniądze nie wróciłabym na oddział pomimo wspaniałej atmosfery, która tam zawsze panowała. Pozdrawiam moje koleżanki i kolegę z chirurgii.

• Czyli mamy rozumieć, że wystarczy kochać pracę i już? Myślę, że za każdą wypaloną kobietą stoi jej wspomnienie: dziewczyna, która wzruszała się na swoim czepkowaniu, a po dyplomie myślała, że zbawi świat od cierpienia. I z miłości do zawodu podporządkowała całe swoje życie jednemu słowu: GRAFIK. Myślę, że gdyby zrobić ankietę wśród nas na najbardziej znienawidzone słowo, wygrana pewna…

Atmosfera w pracy to podstawa

• W pracy musi być dobra atmosfera, jak takiej nie ma i pracuje się przy łóżku chorego to tak jak ja, tylko czeka się na upragnioną emeryturę, a został mi już tyko rok, a może aż rok.

• Ktoś kiedyś powiedział: ,,Jeżeli kochasz to co robisz ,nie przepracujesz ani jednego dnia w życiu”.

• Pozdrawiam niewypalone Koleżanki, a wypalonym życzę siły i zmiany optyki na to, co robią, bo nie ma gorszej rzeczy, niż męczyć się w pracy, której się nie lubi….

• Można kochać swoją pracę, ale kiedy atmosfera w pracy nie jest dobra to i o wypalenie nie trudno.

• . Słusznie jeśli robimy to co kochamy to nie ma wypalenia zawodowego.

Pielęgniarki w przychodniach są mniej narażone na wypalenie

• Każdy, kto zrozumie czym jest system, w którym tkwimy oraz jak niewielki mamy na niego wpływ, będzie czuł niemoc, którą można nazwać wypaleniem. Jeśli masz kilka osób, które myślą podobnie, dasz radę, bo czujesz się rozumiany. Jak nie, to Ci ciężko.

• Jeżeli pielęgniarki pracują w przychodni to mogą być w formie. Pracując na oddziale, przy łóżku chorego na pewno po 40 latach są wypalone i zmęczone. Znam to z własnego doświadczenia

• Może pracują za biurkiem, zero biegania przy pacjentach. Mam jeszcze 3 lata do emerytury i jestem wypalona, jestem pielęgniarką rejestratorką, kasjerką w gabinecie zabiegowy, przychodnia państwowa czyli NFZ.

• Po co podwyżki, godne warunki pracy, po co normy pracownicze skoro miłość do zawodu sprawia że i tak będą pracować. Powołanie jak do zakonu i nie żadna praca tylko posługa na rzecz drugiego, za „Bóg zapłać” oraz „co łaska” od dyrektora, któremu wiadomo że brakuje więc nie ma co oczekiwać.

źródło: pielegniarki.info.pl