Sąd o płacach pielęgniarek: oczywistym jest, że wykształcenie wyższe oraz inne formy kształcenia pielęgniarek wpływają na jakość, efektywność świadczonej pracy oraz samodzielność w podejmowaniu decyzji.

Redakcja Ogólnopolskiego Portalu Pielęgniarek i Położnych cytuje fragment wyroku Sądu Okręgowego z maja 2024 roku, który rozpatrywał apelację szpitala od wyroku Sądu Rejonowego, przyznającego pielęgniarkom odszkodowanie za nierówne traktowanie w zatrudnieniu.

Szpital w poniższy sposób argumentował przed Sądem Okręgowym prawo do zróżnicowania wynagrodzeń pielęgniarek ze względu na posiadane wykształcenie. Cytujemy:

(…) Oczywistym jest, że wykształcenie wyższe oraz inne formy kształcenia pielęgniarek wpływają na jakość, efektywność świadczonej pracy oraz samodzielność w podejmowaniu decyzji. W konsekwencji ma to bezpośredni wpływ na wykonywanie zaleceń lekarskich i wypełnienie funkcji terapeutycznej. Pielęgniarki z wyższym wykształceniem i specjalizację mogą prowadzić dodatkowo edukację pacjentów. Jednocześnie wymaga się od nich większej staranności, kultury osobistej, podejścia do pacjenta, stosowania aktualnych procedur. Ponadto pracownicy ci są oceniani według surowszych kryteriów. Kwalifikacje te z pewnością przyczyniają się do większej pewności siebie, samodzielności zawodowej, zwiększają indywidualną odpowiedzialność za proces profilaktyczno-diagnostyczny nad pacjentem.

Uzyskanie zatem przez pielęgniarki dodatkowych kwalifikacji formalnych (wyższe wykształcenie, nawet jeżeli nie jest dla pracy na danym stanowisku), wpływa w sposób bezpośredni na różny sposób wykonywania przez te pielęgniarki obowiązków na danym Oddziale. Przekłada się to w sposób bezpośredni na większą ilość oraz lepszą jakość świadczonej przez nie pracy. Podkreślić należy, iż efekt wykonywania takiej samej pracy przez porównywane pielęgniarki, pomimo posiadania przez część z nich tychże dodatkowych kwalifikacji, nie jest taki sam albowiem uzyskanie wyższego wykształcenia i specjalizacji przekłada się na większy zakres uprawnień, a tym samym winien wpływać wysokość wynagrodzenia zgodnie z wytycznymi wskazanymi przez ustawodawcę.

W kontekście powyższego podmioty lecznicze obowiązane są do zatrudniania pracowników posiadających wyższe kwalifikacje celem zapewnienia pacjentom profesjonalnej kadry medycznej, a tym samym i odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa zdrowotnego w oparciu o aktualną i szeroką wiedzę medyczną.

Biorąc pod uwagę szczególną naturę zawodu, którym zajmują się powódki, pozwanemu nie można odmówić prawa do różnicowania wynagrodzenia pracowników na podstawie ich wykształcenia. To niezależnie od tego, czy – jak w niniejszej sprawie – pracownicy o zasadniczo różnym wykształceniu wykonują ten sam zakres obowiązków. Stosowanie tego kryterium samo w sobie nie powinno być uznane za nieobiektywne czy niesprawiedliwe. Takie podejście jest zgodne z orzecznictwem, które wskazuje kwalifikacje zawodowe jako przykładowe, obiektywne kryteria różnicujące wynagrodzenie (wyrok Sądu Najwyższego z 22 lutego 2007 r., sygn. akt I PK 242/06; wyrok Sądu Najwyższego z 14 marca 2019 r., sygn. akt II PK 310/17).

Pozwany argumentuje, że różnicowanie wynagrodzenia z uwagi na kwalifikacje nie jest formą dyskryminacji płacowej. Wręcz przeciwnie, brak różnicowania wynagrodzenia dla osób posiadających wyższe wykształcenie może być uznany za przejaw dyskryminacji (podobny pogląd wyraziła również prof. B. W. w swoim komentarzu do Kodeksu Pracy dotyczącym art. 78 k.p. oraz kolejnych artykułów). (…)

źródło: orzeczenia.ms.gov.pl