Wysokość świadczenia to: 1500 lub 2500 PLN
W uchwalonej przez sejm ustawie w dniu 24 lipca 2020 roku czytamy:
(…) Wzrost liczby wakatów w Policji i Straży Granicznej związany jest przede wszystkim z dużą liczbą zwalnianych funkcjonariuszy, którzy podjęli decyzję o przejściu na zaopatrzenie emerytalne. Proponowane rozwiązanie ma na celu wdrożenie odpowiednich motywacyjnych rozwiązań finansowych zachęcających funkcjonariuszy o wieloletnim stażu do pozostania w służbie pomimo uzyskania możliwości przejścia na emeryturę i pobierania świadczeń emerytalnych. Polega ono na wprowadzeniu świadczenia motywacyjnego (zwanego dalej „świadczeniem”) dla funkcjonariuszy posiadających wysługę powyżej 25 lat, jednakże nie więcej niż 28 lat i 6 miesięcy w miesięcznej kwocie 1500 zł oraz dla funkcjonariuszy posiadających wysługę powyżej 28 lat i 6 miesięcy w kwocie miesięcznej 2500 zł. Z uwagi na zaliczenie do katalogu świadczeń (należności) pieniężnych nie stanowi ono składnika uposażenia lub dodatku do uposażenia i tym samym nie będzie stanowić podstawy wymiaru emerytury. Zgodnie bowiem z ustawą z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, podstawę wymiaru emerytury lub renty inwalidzkiej stanowi uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym i nagrodą roczną, należne funkcjonariuszowi na ostatnio zajmowanym stanowisku. Świadczenie motywacyjne nie będzie wliczane również do podstawy obliczania nagrody jubileuszowej i odprawy w związku ze zwolnieniem ze służby.
Mając na uwadze cele i zadania proponowanego rozwiązania, wypłaty przyznanego funkcjonariuszom świadczenia będą dokonywane do 10. dnia następnego miesiąca począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydano decyzję o jego przyznaniu.
Ostatnim miesiącem kalendarzowym, w którym będzie wypłacane, jest miesiąc poprzedzający ostatni miesiąc, za który przysługuje świadczenie.
Z uwagi na fakt, że zarówno w ocenie kierownictwa resortu spraw wewnętrznych i administracji, jak również przedstawicieli związków zawodowych służb mundurowych czynnikiem, który w najwyższym stopniu zdecyduje o skuteczności przedemerytalnego świadczenia motywacyjnego, będzie jego powszechny charakter, w projekcie przyjęto, że decyzję o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczenia motywacyjnego przełożony właściwy w sprawach osobowych będzie wydawał nie później niż w terminie 30 dni po osiągnięciu przez funkcjonariusza określonego stażu służby (25 lat lub 28 lat i 6 miesięcy).
Decyzja o odmowie przyznania świadczenia motywacyjnego będzie wydawana w przypadku zaistnienia jednej z niżej wymienionych przesłanek negatywnych, określających, że świadczenia nie przyznaje się funkcjonariuszowi:
1) który otrzymał podczas ostatniego opiniowania służbowego jedną z opinii służbowych, o których mowa w art. 38 ust. 2 pkt 2 i 3 oraz art. 41 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1 ustawy o Policji, przez okres roku od dnia wydania ostatecznej opinii służbowej;
2) przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne lub dyscyplinarne do czasu prawomocnego zakończenia tego postępowania;
3) ukaranemu karą dyscyplinarną przed jej zatarciem;
4) skazanemu wyrokiem sądu lub w stosunku do którego postępowanie karne zostało warunkowo umorzone, przez okres roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.
W sytuacji gdy przytoczone okoliczności wystąpią już po przyznaniu świadczenia, niezwłocznie wydaje się decyzję stwierdzającą ustanie wypłaty tego świadczenia. Przed wydaniem decyzji o przyznaniu świadczenia motywacyjnego funkcjonariusz podlega opiniowaniu służbowemu, jeżeli od wydania ostatniej opinii upłynęły co najmniej 3 miesiące.
Jednocześnie mając na względzie motywacyjny charakter świadczenia, przyjęto, że nie będzie ono wypłacane za okres nieświadczenia służby z innych przyczyn niż korzystanie z urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego oraz czasu wolnego od służby udzielonego w zamian za czas służby przekraczający normę, tj. w okresie:
1) korzystania z urlopu bezpłatnego;
2) przerw w wykonywaniu obowiązków służbowych, za które funkcjonariusz nie zachował prawa do uposażenia, wymienionych w art. 126 ust. 1–3 ustawy o Policji;
3) zawieszenia w czynnościach służbowych albo tymczasowego aresztowania;
4) zwolnienia od zajęć służbowych, o którym mowa w art. 121b ust. 2 pkt 1 i 3–5 ustawy o Policji;
5) innej nieobecności trwającej co najmniej jeden miesiąc – proporcjonalnie do tego okresu.
Zaproponowane rozwiązanie ma na celu zatrzymanie doświadczonych funkcjonariuszy o wysłudze co najmniej 25 lat jak najdłużej w służbie. Obecnie większość funkcjonariuszy wypowiada stosunek służbowy po 25 latach służby. Aktualny średni staż służby funkcjonariuszy przy zwolnieniu to 26 lat i 6 miesięcy. Zakłada się, że po wprowadzeniu świadczenia staż służby powinien zostać wydłużony do 29 lat, tj. o 2 lata i 6 miesięcy. Należy zauważyć, że obecnie funkcjonariusze po 25 latach służby i osiągnięciu najwyższego możliwego stanowiska i stopnia służbowego w wieku ok. 50 lat w zasadzie nie mają istotnych motywacji finansowych do dalszego pełnienia służby. Funkcjonariusze ci mogliby nadal pełnić służbę jeszcze przez dłuższy czas np. 5–10 lat.
Ponadto proponowane rozwiązanie pozwoli również na poprawę poziomu procesów szkolenia funkcjonariuszy. Zatrzymani w dalszej służbie funkcjonariusze z dużym stażem, wiedzą i doświadczeniem praktycznym będą niezwykle przydatni, a wręcz niezbędni w tych procesach, a praktyczne przekazywanie posiadanej przez nich wiedzy i umiejętności młodszym funkcjonariuszom będzie niezwykle przydatne w realizacji zadań służbowych poszczególnych formacji. (…)
źródło: sejm.gov.pl
P.S. A co z pielęgniarkami i położnymi…
Co na to związek i izba pip?
Mariusz Mielcarek
