STANOWISKO
POLSKIEGO TOWARZYSTWA PIELĘGNIARSKIEGO
W SPRAWIE PODNIESIENIA RANGI MAGISTRA
PIELĘGNIARSTWA

Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego stoi na stanowisku, że troska o wysoką rangę społeczną i prestiż zawodu pielęgniarki jest priorytetowym zadaniem całego środowiska pielęgniarskiego. Dlatego koniecznym jest promowanie każdej inicjatywy pielęgniarek sprzyjającej podnoszeniu kwalifikacji zawodowych.
Uzyskanie przez pielęgniarki blisko 40 lat temu możliwości zdobywania wykształcenia na poziomie magisterskim stanowi bardzo ważny etap rozwoju naszej profesji, zarówno w wymiarze naukowym, jak i praktycznym. W Polsce, według Głównego Urzędu Statystycznego, do końca 2008 r. wykształcenie wyższe zdobyło 17 967 pielęgniarek i położnych, spośród 275 122 uprawnionych do wykonywania zawodu, w tym 8595 posiada tytuł magistra pielęgniarstwa.
Przedmiotem zaniepokojenia Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego jest brak właściwego wykorzystania potencjału pielęgniarek posiadających tytuł magistra pielęgniarstwa. Uważamy, że podnoszenie kwalifikacji, w tym kształcenie na poziomie magisterskim powinno się odbywać przy pełnej aprobacie zarządzających i liderów pielęgniarstwa, którzy powinni wspierać i motywować pielęgniarki do uzyskiwania tytułu magistra w tej dziedzinie, jak i zapewnić właściwe wykorzystanie w sektorze opieki zdrowotnej zdobytej w ten sposób przez pielęgniarki wiedzy i umiejętności.
Nieodzowne jest także wprowadzenie w Polsce ścieżek kariery zawodowej w pielęgniarstwie, które pozwoliłyby na uporządkowanie kompetencji pielęgniarek w zależności od posiadanego wykształcenia, jak również dawałoby jasny sygnał społeczeństwu, współpracownikom i kandydatom do zawodu pielęgniarki, jakie są możliwości rozwoju oraz awansu zawodowego w tej profesji.
Tło:
Dynamiczny i wszechstronny rozwój nauk medycznych i społecznych stwarza konieczność ustawicznego kształcenia i podnoszenia kwalifikacji zawodowych pielęgniarki. Jest to obowiązek moralny i prawny każdego przedstawiciela pielęgniarstwa. Pierwszy, został zapisany w Kodeksie Etyki zawodowej pielęgniarki i położnej RP (Część szczegółowa, rozdział Pielęgniarka/położna a praktyka i nauka pkt. 1). Drugi, w Ustawie o zawodach pielęgniarki i położnej z dn. 5 lipca 1996r. (Art. 10b).
Uzyskanie tytułu magistra pielęgniarstwa stanowi jedną z wielu możliwości aktualizowania wiedzy i umiejętności pielęgniarskich oraz daje podstawy do osiągania kolejnych poziomów kariery w sektorze opieki zdrowotnej. Ma to wymierne korzyści zarówno dla grupy zawodowej pielęgniarek (poprzez wzrost zaufania społecznego a tym samym większy prestiż społeczny), jak i dla odbiorców świadczeń pielęgniarskich (bezpieczeństwo i satysfakcja pacjentów).
Jak pokazują badania naukowe, im wyższe wykształcenie pielęgniarek tym lepsze efekty świadczonej opieki (ICN, 2007). Wykształcenie pielęgniarek (Aiken, Clarke, Cheung, Sloane & Silber, 2003) i doświadczenie (Tourangeau, Giovennetti, Tu & Wood, 2002) mają wymierny wpływ na wyniki postępowania terapeutycznego. Wiedza i umiejętności magistra pielęgniarstwa znajdują, swoje zastosowanie w bezpośredniej opiece pielęgniarskiej. Magistrowie pielęgniarstwa zostali przygotowani również do uczestnictwa w procesie kształcenia pielęgniarek, jak również do pełnienia funkcji kierowniczych w sektorze opieki zdrowotnej. Trzeba także pamiętać, że tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa jest warunkiem koniecznym osiągania stopni naukowych w tej dziedzinie, jak również umożliwia osiąganie tytułu naukowego w dziedzinach pokrewnych. Właśnie za sprawą prowadzonych badań naukowych możliwy jest dalszy rozwój pielęgniarstwa. Dzięki badaniom naukowym możemy opierać praktykę pielęgniarską na wiarygodnych rzetelnych dowodach, jak również wykorzystywać ich wyniki w procesie lobbingu dla dobra naszej profesji, zarówno na szczeblu krajowym jak i międzynarodowym.
Warszawa 22 czerwca 2010 r.

.

.