28.03.2018r.
Do Rzecznika Praw Obywatelskich
Szanowny Panie Rzeczniku!
Stowarzyszenie z. Pielęgniarki Cyfrowe prosi o niezwłoczną interwencję w sprawie łamania praw obywatelskich oraz moralności społecznej. Sytuacja, jaka zaistniała, że dyrekcja Szpitala 
im. A. Wolańczyka w Złotoryi i dyscyplinarnie zwolniła jedną ze swoich najbardziej doświadczonych pielęgniarek, co jest pokłosiem ostatnich wywiadów udzielonych przez nią mediom, w których wskazuje nieprawidłowości w działalności placówki, szczególną uwagę zwracając na zatrważające jej zdaniem braki kadrowe. Pielęgniarki, jako środowisko od lat ALARMUJĄ, iż łamane są ich prawa bezpieczeństwa i higieny pracy jak i normy zatrudnienia. Nie zgadzamy się na zastraszanie nas zwolnieniami, gdy dbamy o dobro PACJENTA!!!
Jako jeden z przedstawicieli naszego środowiska prosimy o wsparcie.
W placówkach ochrony zdrowia z dnia na dzień sytuacja obsady pielęgniarskiej staje się coraz bardziej dramatyczna. Pielęgniarki/rze i położne/ni obarczeni nadmiarem obowiązków i odpowiedzialności są na skraju wyczerpania psychicznego i fizycznego. Oprócz podstawowego miejsca zatrudnienia, zmuszeni są z powodu ogromnych braków w obsadach dyżurowych oraz żenująco niskich zarobków pracować ponad siły pełniąc dodatkowe dyżury w placówkach rodzimych oraz w innych zakładach opieki zdrowotnej. Mimo to, w ogromnej większości szpitali, w oddziałach, dyżury dzienne pełnią 2, a na nocnych 1 pielęgniarka/rz na 30-50 chorych, często w większości leżących, wymagających pełnej opieki. Stanowi to wielkie zagrożenie dla pacjentów, a także dla samych pielęgniarek/rzy, często bardzo przemęczonych. Zgodnie z prawem dyrektorzy palcówek zatrudniają minimalną ilość personelu, narażając chorych na brak należytej opieki pielęgniarskiej. Jeśli obecnie choć część pracowników zrezygnowało by z pełnienia dodatkowych dyżurów, wiele placówek przestało by normalnie funkcjonować.
W związku ze skutkami rządowej ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych zwracamy się prośbą o pochylenie się nad narastającym problemem niszczenia zawodu pielęgniarki i położnej. Sama ustawa wprowadza dyskryminujące naszą profesję przepisy prawne.
Po wielu miesiącach od wejścia w życie w/w ustawy możemy stwierdzić, iż następuje coraz większa degradacja naszych zawodów. Ustawa, tak szybko wdrożona do realizacji nie wniosła żadnych korzyści dla środowiska pielęgniarek i położnych. Na przykład, pielęgniarka i położna, która zarabiała 2.496,- zł. brutto miesięcznie nie otrzymała żadnego wzrostu wynagrodzenia, ale i nie otrzyma go w kolejnych latach, bo spełnia kryterium minimum ustawowego. Zaś duża część środowiska otrzymała podwyżki średnio od 5 do 50 zł.
W wielu placówkach, wyrównanie płacy do poziomu najniższego wynagrodzenia wykorzystano środki z NFZ przekazywane na mocy porozumienia naszych władz samorządowych z Ministrem Zdrowia Marianem Zembalą z dnia 23.09.2015 r.. W naszej ocenie ustawa, pozwalająca na korzystanie z tych środków do wzrostu wynagrodzeń, naruszyła owo porozumienie. Poza tym, coraz więcej pielęgniarek i położnych zyskuje uprawnienia emerytalne. Część z nich kontynuuje pracę zawodową nie będąc w stanie utrzymać się za głodowe świadczenie.
W opinii do ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych (druk nr 529) z dn. 19.06.2017 r. Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu zredagowany przez Pana Macieja Telca głównego legislatora, czytamy, co następuje:
„Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy, będzie ona służyć zwiększeniu zainteresowania kształceniem w zawodach medycznych, promowaniu podejmowania zatrudnienia na terenie kraju oraz zachęceniu już zatrudnionej kadry do podwyższania kwalifikacji zawodowych w drodze specjalizacji. W efekcie proces ten będzie miał przełożenie na liczbę i profesjonalizm zatrudnionej w podmiotach leczniczych kadry medycznej, a tym samym skutkować będzie wyższym poziomem bezpieczeństwa zdrowotnego poprzez poprawę jakości i dostępności świadczeń zdrowotnych oraz wyższym poziomem bezpieczeństwa sanitarnego. Ponadto ustawa ma stanowić systemowe rozwiązanie prawne zmierzające do zniwelowania w latach 2017 – 2021 dysproporcji w zakresie poziomu wynagrodzeń podstawowych grup pracowników medycznych zatrudnionych w podmiotach leczniczych.”
Opinia ta nie spełniła się w żadnym z aspektów. Wręcz przeciwnie, jak wyżej wspomniano, sytuacja ulega drastycznemu pogorszeniu.
Obecnie planowane jest przez Państwa wdrożenie systemu stypendialnego w kwocie 500 zł dla absolwentów, studiów pielęgniarskich i położniczych, w celu zachęcenia ich do pracy w publicznych placówkach ochrony zdrowia. Zdaniem oburzonego środowiska pielęgniarskiego i położniczego to kolejny krok w celu dalszego deprecjonowania naszych profesji. Średnia wieku aktywnie pracujących pielęgniarek to 51 lat. W większości są to osoby z wyższym wykształceniem, specjalistki w dziedzinach pielęgniarstwa z ogromnym bagażem doświadczenia zawodowego. Oprócz poniżającego wyżej wymienionych pielęgniarek/rzy zaszeregowania w najniższej grupie płacowej pospiesznie wdrożonej ustawy, zrównującego pobory wysoko wykształconej wykwalifikowanej kadry z poborami osób z wykształceniem średnim, Ministerstwo Zdrowia w ten sposób pogłębi deprecjację środowiska pielęgniarskiego i położniczego z wieloletnim doświadczeniem zawodowym i ogromem wiedzy. Absolwenci studiów pielęgniarskich kuszeni kwotą 500 zł nie będą i tak zainteresowania pracą w polskich publicznych zakładach opieki zdrowotnej mając do wyboru pracę w krajach UE, jak i poza Europą za godne wynagrodzenie i w niemalejącym prestiżu zawodowym.
W związku z tym bardzo prosimy o zainteresowanie się sprawą oraz ustosunkowanie do niej.
Zarząd w składzie
Kowalska Katarzyna
Lewoniewska Joanna
Piotr Romanowski
W imieniu Członków
Stowarzyszenia z. Pielęgniarki Cyfrowe