Opinie pielęgniarek absolwentek na kierunku pielęgniarstwo

W dniu 22 sierpnia 2022 roku na stronie internetowej izby pip opublikowano materiał wideo pt. Absolwenci pielęgniarstwa o swoich nadziejach i obawach w związku z pracą w zawodzie. 

Dlaczego wybrali kierunek studiów pielęgniarstwo? Czy planują pracę w zawodzie? Jakie mają nadzieje oraz obawy w związku z podjęciem pracy? Te pytania NIPiP skierowała do tegorocznych absolwentów Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. 

Redaktor: Pielęgniarstwo, dlaczego wybrała pani właśnie ten kierunek studiów?

– Ciągnęło mnie do takiej bliskości z pacjentem, żebym mogła być przy nim cały czas. Lekarz jednak niby jest z tym pacjentem, ale nie tak jak pielęgniarka.

– Myślę, że dlatego, że jest możliwość właśnie rozwoju. No że też, główny powód, który wszyscy pewnie podają, no to że chcemy pomagać drugiemu człowiekowi, mieć z tym drugim człowiekiem kontakt.

– Pielęgniarstwo daje bardzo dużo możliwości rozwoju na wielu płaszczyznach – od pracy z noworodkami do pracy z dorosłymi osobami.

– Moim zdaniem, wbrew pozorom jest trochę opłacalny, bo tak naprawdę mamy pracę wszędzie, gdzie się obejrzymy, czy to w Polsce, czy też za granicą. Pielęgniarki są potrzebne cały czas.

– Już załatwiłam nawet pracę na oddziale chirurgicznym. 

W każdym zawodzie na początku drogi zawodowej są obawy

Redaktor:  A jakieś obawy ale też nadzieje związane już właśnie z tą pracą praktyczną, pracą w tym obszarze medycznym? 

– Każdy z nas zapewne po studiach boi się, że nie jest odpowiednio przygotowany i to jest chyba główna obawa. Natomiast jeżeli chodzi o nadzieje, to wydaje mi się, że może nadzieja na lepsze jutro, na fajniejsze kontakty międzyludzkie w pracy, może na jakieś nowe perspektywy i nowe możliwości.

– Obawiam się pod kątem personelu, że nie będą to wyrozumiałe pielęgniarki na to, że jesteśmy młode, uczymy się i tak naprawdę jeszcze nie wiemy nic, bo to właśnie te starsze pielęgniarki tak naprawdę powinny być naszymi mentorkami, mentorami. Będziemy się uczyć. 

– Obawy to myślę, że jak w każdym zawodzie, że może jednak nie podałam, może to nie jest dla mnie. No bo wiadomo, takie rzeczy też się zdarzają, no nie zawsze wszystko idzie po naszej myśli, jest fajnie wesoło i wracamy z uśmiechem. Czasami są łzy, czasami jest płacz. A nadzieje? No myślę, że rozwój i że się sprawdzę, że jednak dam radę podołam no i że będzie fajnie, że jednak to jest to, co będę robiła i co chcę robić.

Mam nadzieję są, że właśnie uda się troszeczkę zmienić to polskie pielęgniarstwo

– Wydaje mi się, że właśnie to, że nie dość, że będę mogła się utrzymać jakoś tak, że nie będę musiała po prostu pracować na 4 etaty, co po prostu jest niemożliwe. To że będę po prostu mogła tutaj pracować przez całe swoje życie do emerytury, a może nawet po.

– Nadzieję, że może będzie lepiej, że w końcu pielęgniarstwo będzie takim jeszcze bardziej samodzielnym kierunkiem, zawodem i w końcu nasze społeczeństwo zacznie doceniać te pielęgniarki.

– Nadzieję są, że właśnie uda się troszeczkę zmienić to polskie pielęgniarstwo, że będziemy inaczej postrzegani przez środowisko często, będzie większy szacunek do pielęgniarek i to jest dla mnie najważniejsze.

Śródtytuły pochodzą od redakcji pielegniarki.info.pl 

źródło: nipip.pl