O sprawach pielęgniarek dyskusja w radiowym studio

Witam słuchaczy tej audycji, audycji „Jest sprawa” i dziś mamy dwa tematy w programie.

Pierwszy z nich powinien chyba zainteresować każdego ze słuchaczy, no bo niemal każdy prędzej czy później trafia pod opiekę lekarzy i pielęgniarek. I jacy oni są ci lekarze i te pielęgniarki, jak są traktowani, jak są?

To jest problem chyba bardzo istotny i o nim teraz porozmawiamy z gośćmi audycji. A temat wywołała manifestacja, która miała miejsce w ubiegłym tygodniu przed sejmem.

Z nami w studio pani doktor Grażyna Wójcik, Warszawski Uniwersytet Medyczny, tam gdzie m.in. pielęgniarki zdobywają swoje kwalifikacje zawodowe. Jest z nami także pan prof. Jacek Męcina, to jest Katedra Ustroju Pracy i Rynku Pracy na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych, Uniwersytet Warszawski. I mamy jeszcze jednego gościa, znanego państwu – naszym słuchaczom, ponieważ często gościliśmy go w tej audycji, to jest pan Gilbert Kolbe, z którym jesteśmy połączeni telefonicznie, zawód – pielęgniarz.

Mówili państwo o sprawach dość szczegółowych i ważnych na pewno, bo okazuje się, że nie chodzi tylko o podwyżkę uposażeń pensji pielęgniarek, które nieraz nawet dobrze zarabiają.

Zobacz pierwszą część audycji w artykule pt. Pielęgniarka: pobożne życzenie do rządu, to nie tylko pieniądze.

Kryzys w pielęgniarstwie to problem globalny 

Słyszy się nawet, że pielęgniarka może zarobić 10 tys. miesięcznie, ale okazuje się, jak się temu bliżej przyjrzeć, że to jest dlatego, że ona bierze bardzo dużo dyżurów za inne koleżanki, których nie ma w pracy. 

Mnie jako pacjentkę niepokoi jeszcze inny problem, jakiś kryzys globalny ponoć tego zawodu i o tym też chciałam z państwem porozmawiać, bo to czytamy w różnych doniesieniach prasowych i takie artykuły pojawiają się i w prasie zagranicznej, w Polsce, że pielęgniarki czują się niedocenione, że często porzucają swój zawód, że czują się wypalone zawodowo, że częściej niż inne kobiety popełniają, co już jest zatrważającą informacją, samobójstwa. 

Kiedy wybuchła pandemia nazywano je bohaterkami, no ale nie traktujemy je jak bohaterki bardzo często i teraz jest pytanie: co robić, żeby polskie pielęgniarki nie porzucały tego zawodu, pięknego zawodu, żeby zostały w nim do emerytury?

Jakie czynniki na to wpływają i czy wybór zawodu jest ważny, czyli mnóstwo pytań, na które może zdążymy chociaż krótko odpowiedzieć.

Jacek Męcina: Wiele tutaj wątków padło, szczegółowych i bardziej ogólnych i ja bym powiedział tak, że z całą pewnością jeśli idzie o zawód pielęgniarki, cieszy się on w rankingu prestiżu bardzo wysokim prestiżem, on jeszcze wzrósł po naszych doświadczeniach pandemii. Perspektywy zawodowe pielęgniarki też są dobre, bo po pierwsze brakuje pielęgniarek, po drugie patrząc na starzejące się społeczeństwo i większą świadomość konieczności dbania o swoje zdrowie profilaktyki zdrowia to zapotrzebowanie na ten zawód będzie rosło a jednocześnie mamy po pierwsze trudną sytuację demograficzną, więc tych pielęgniarek nam ubywa, po drugie, bo to też ciekawe, w perspektywie tak zwanej transformacji technologicznej, tego gdzie będą automaty i roboty zastępować pracę ludzką, to uwaga, na pewno nie w pielęgniarstwie, bo te usługi opiekuńcze muszą być wykonywane osobiście. 

Więc można powiedzieć, biorąc pod uwagę to wszystko, no to piękny zawód z ogromnymi perspektywami. Tymczasem okazuje się, że prestiż w postrzeganiu przez młodych ludzi, którzy myślą o wyborze swojej kariery zawodowej, to jest pytanie już o tę jakość pracy.

Pielęgniarstwo trawi dysonans 

Czyli jest tu jakiś dysonans, bo pan mówił przed chwilą, że prestiż w ocenie społecznej jest wysoki, ale równocześnie wśród młodych ludzi, którzy chcą iść do zawodu – niekoniecznie.

Jacek Męcina: Jest dysonans, ale są perspektywy zawodowe związane z tym jak mi się będzie wiodło jak wybiorę ten zawód. 

Po pierwsze są to studia dość trudne, są to studia dość zaawansowane, po drugie one nie dają jednak takiego wynagrodzenia, które byłoby można by nazwać adekwatnym czy godnym, bo całe usługi publiczne w Polsce i to jest szerszy temat, mówimy tutaj już nie tylko o pielęgniarkach ale trzeba by powiedzieć o nauczycielach, także akademikach, że ta sfera usług publicznych jest niedoinwestowana i za to płacimy tę ogromną cenę. 

Dajmy pielęgniarkom szersze kompetencje

Ale to jest też to, na co tu była zwracana uwaga, mianowicie możliwość rozwoju zawodowego. Bo jeżeli ta pielęgniarka inwestuje w siebie coraz więcej, w podnoszenie swoich kwalifikacji, no to dlaczego nie dać jej tak jak w wielu krajach zachodnich ale i w Stanach Zjednoczonych, pielęgniarka po pewnym awansie zawodowym może nie tylko przedłużać receptę ale może wykonywać niektóre zabiegi i robi to lepiej niż lekarz ze słabszym doświadczeniem. Może zlecać badania laboratoryjne i inne elementy, a więc tego wszystkiego brakuje, plus środków.

W pielęgniarstwie brakuje systemu motywacji finansowych 

Ale to się dzieje tak w Polsce czy niekoniecznie?

Jacek Męcina: Dzieje się bardzo wolno. Ja już kończąc powiem tylko jeszcze o jednym elemencie, mianowicie ubolewam bardzo, że oprócz tego, że tak słabo inwestujemy w te usługi publiczne, to tak słabo myślimy o wynagrodzeniach też w kategoriach pewnej nowoczesności. 

No bo te wynagrodzenia pielęgniarek powiązano z tymi różnymi procedurami NFZ, w związku z tym wszystkim wygodnie jest dzielić to na zasadnicze, na jakieś dodatki stażowe i inne elementy. 

Tymczasem brakuje tutaj motywacji rzeczywiście, tego aby pielęgniarka czuła, że jeśli lepiej pracuje, to lepiej zarabia, bo to wszystko jest tak jak pani doktor powiedziała przed chwilą – ustalone tak naprawdę trochę ad-hoc przez dyrektora szpitala, który też ma niełatwą funkcję bo mimo że polski ład zapowiadał wzrost nakładów i my płacimy wyższe składki zdrowotne, no to pytanie: czy to się przełożyło już bezpośrednio i jakie są perspektywy przełożenia tego także na jakość usług, bo nie mówmy o samym wynagrodzeniu, jakość usług, które będą realizowały między innymi pielęgniarki. 

Kolejna część audycji wkrótce. 

źródło: rdc.pl – 27 czerwca 2022 roku