Biuro Analiz Sejmowych Kancelarii Sejmu o projekcie autorstwa związku pielęgniarek (OZZPiP)… Pada pytanie: jak zaproponowane rozwiązania płacowe mają się do norm obowiązujących w Kodeksie pracy.
Redakcja Ogólnopolskiego Portalu Pielęgniarek i Połoznych publikuje fragment „opinii merytorycznej do obywatelskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych (druk nr 33), autorstwa Wojciecha Zgliczyńskiego specjalisty ds. społecznych w Biurze Analiz Sejmowych.
Poniżej fragment przedmiotowej opinii w oryginalnym brzmieniu.
Niezależnie od oceny merytorycznej przedstawionego projektu ustawy nie bez znaczenia wydaje się również znalezienie odpowiedzi na pytanie: jak proponowane zmiany, polegające na podwyższeniu współczynników służących do wyliczania wynagrodzeń, tylko wybranym grupom pracowników objętych regulacją o minimalnych wynagrodzeniach, mają się do zasady proporcjonalności i zasady niedyskryminacji, które są zapisane m.in. w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2041 z dnia 19 października 2022 r. w sprawie adekwatnych wynagrodzeń minimalnych w Unii Europejskiej (Dz.Urz. UE L 275 z 25.10.2022, s. 33).
Nie bez znaczenia wydaje się również znalezienie odpowiedzi na pytanie: jak zaproponowana zmiana w zakresie ustalania warunków wynagrodzenia polegająca na zastąpieniu przesłanki wymagania określonego wykształcenia lub specjalizacji na danym stanowisku, na przesłankę ich posiadania, ma się do normy obowiązującej w Kodeksie pracy.
Podsumowując należy stwierdzić, że zapewnienie właściwej liczby odpowiednio wykwalifikowanej i rozmieszczonej kadry jest obecnie jednym z najbardziej istotnych wyzwań, jakie stoją przed władzami publicznymi. Potrzebne są kompleksowe działania, których ostatecznym celem powinno być zapewnienie prawidłowego funkcjonowania systemu opieki zdrowotnej. W tej sytuacji wydaje się konieczne podjęcie działań systemowych, w tym całościowej polityki kształcenia, motywowania i rozwoju zasobów ludzkich, która obejmowałaby wszystkie, a nie tylko wybrane zawody i specjalności potrzebne w systemie ochrony zdrowia. Wypracowanie takich działań powinno odbywać przy udziale wszystkich zainteresowanych stron, w tym nie tylko przedstawicieli części środowiska zawodów medycznych, ale również pozostałych pracowników systemu ochrony zdrowia, w tym pracowników niemedycznych, a także m.in. władz publicznych (rządowych i samorządowych), ekspertów, instytucji płatnika, pracodawców i pacjentów.
Zobacz artykuł z dnia 2 lutego 2024 roku:
Podsumowując – deklarowanym celem obywatelskiego projektu ustawy jest niwelowanie nieuzasadnionych dysproporcji w zakresie poziomu wynagrodzeń pracowników podmiotów leczniczych. Wprowadzenie proponowanych zmian przyczyni się do wzrostu o średnio 13% minimalnych stawek wynagrodzeń, czterech z dziesięciu grup zawodowych pracowników podmiotów leczniczych i ma kosztować w pierwszym roku ok. 4,2 mld zł.
Należy docenić intencje projektodawców. Poprawa sytuacji materialnej pracowników sama w sobie jest pozytywna, wiąże się jednak z istotnie większymi wydatkami publicznymi, można się również spodziewać niezadowolenia i presji na wzrost wynagrodzeń innych grup pracowników oraz pracowników nie ujętych w klasyfikacji, a także wzrostu wysokości opłat za usługi medyczne w podmiotach leczniczych sektora prywatnego.
źródło: sejm.gov.pl – 22 stycznia 2024 roku
