Pielęgniarki: gdzie się podział szacunek izby dla naszego zawodu?

My, pielęgniarki – członkowie Okręgowej lzby Pielęgniarek i Położnych Ziemi Sieradzkiej w Sieradzu, zgłaszamy stanowczy sprzeciw wobec decyzji Krajowego Zjazdu, dotyczącej uchwały nr 5 l Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Pielęgniarek i Położnych Vlll Kadencji, z dnia 23 września 2024 w sprawie wysokości składki członkowskiej oraz zasad jej podziału.

W związku z czym wnioskujemy do Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych Ziemi Sieradzkiej w Sieradzu, o wystąpienie w Naszym imieniu z wnioskiem do Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych w Warszawie, o zwołanie Krajowego Nadzwyczajnego Zjazdu w trybie artykułu 19 pkt.4 pkt 3, w celu zmiany decyzji dotyczącej pobierania przedmiotowych składek członkowskich od pielęgniarek. Obligujemy także okręgową Radę Pielęgniarek i Położnych Ziemi Sieradzkiej w Sieradzu, do rozesłania powyższego pisma do wszystkich Okręgowych Rad Pielęgniarek i Położnych z prośbą o wsparcie w tym zakresie i uzyskanie poparcia przez 1/3 Okręgowych Rad w kraju, które także złożą przedmiotowe wnioski do Naczelnej Rady.

Pierwsze fragmenty uzasadnienia do powyższego wniosku opublikowaliśmy w dniu wczorajszym w artykule pt. My pielęgniarki stanowczo protestujemy wobec decyzji zjazdu krajowego.

Poniżej kolejne cytaty z uzasadnienia… 

Pragniemy zwrócić uwagę na fakt, że pomimo iż obecnie dochód pielęgniarek kształtuje się na dość dobrym poziomie, to do dziś dnia wysokość świadczeń emerytalnych wypłacanych obecnie będącym na emeryturze pielęgniarkom, jest niska, często nie osiągają połowy średniej krajowej,

Dlatego też dziś jeszcze ma kto wykonywać ten zawód, bo zwyczajnie nie stać pielęgniarek na przejście na emeryturę. Nie chcą doświadczać ubóstwa po wielu latach pracy, pomimo przeszkód zdrowotnych związanych z dysfunkcją wiekową, przychodzą do pracy zasilając szeregi pracowników szpitali i innych placówek opieki zdrowotnej, a one dzięki nim jeszcze funkcjonują. My pielęgniarki pracujące obecnie zawodowo jesteśmy im wdzięczne, że pomagają nam nieść trud naszej pracy w oddziałach, bo bez nich byłoby już to niemożliwe zapewnić opiekę pielęgniarską nawet na najniższym poziomie. My wiemy i dziękujemy, ale Naczelna Rada zdaje się zapomnieć już o tym, skoro występuje z takiego rodzaju wnioskiem do przegłosowania na Krajowym Zjeździe.

Gdzie się podział szacunek do zawodu, o który tyle lat walczyliśmy w naszych szeregach. Jak widać wzrost zaufania publicznego do zawodu pielęgniarki nie idzie w parze z wzrostem szacunku w jej strukturach. Gdzie jest poszanowanie emerytowanej pielęgniarki, która przepracowała przy łóżku pacjenta czterdzieści lat, otrzymuje żenująco niskie świadczenie emerytalne, a my środowisko pielęgniarskie ustalamy, że jeszcze musi odprowadzić dożywotnio składkę na rzecz lzby Pielęgniarskiej. Składkę, która corocznie będzie zmieniać się wraz ze średnią krajową, przy emeryturze gdzie ich coroczna waloryzacją sięga czasami kilku lub kilkunastu złotych. Już sama wysokość składki uwarunkowana określeniem średniej krajowej, a nie jak dotychczas dochodu pielęgniarki budzi wątpliwości co do uczciwości wobec emerytek lub pielęgniarek dorabiających niewielkie kwoty pieniężne. Co dopiero można powiedzieć o obciążeniu składkowym zasiłku emerytalnego lub rentowego, pielęgniarki nie będącej aktywnej zawodowo.

Oburzające jest, że to decyzja samych pielęgniarek i położnych uderza w naszą godność i poczucie przynależności do grupy zawodowej. Uczono nas, że pielęgniarką zostaje się na całe życie, dlatego też nie może być akceptowane, że jedyną możliwością odciążenia budżetu domowego emerytowanej pielęgniarki z opłaty członkowskiej jest fakt złożenia Prawa Wykonywania Zawodu i rezygnacja z Przywileju bycia pielęgniarka, na które każda z nas pracowała wiele lat. To niezbywalne nasze prawo, które jest nam przynależne, które wypracowałyśmy same i jak do tej pory składane w lzbach było jedynie gdy osoba wykonująca nasz zawód popełniła przewinienie zawodowe. Teraz złożenie prawa wykonywania zawodu będzie realizowane albo z uwagi na niedopełnienie zawodowe albo z uwagi na ciężką sytuację finansową emerytowanej pielęgniarki. O ile w pierwszym przypadku jest to słuszna kara to już w drugim staje się zwyczajnie niemoralne i głęboko krzywdzące dla pielęgniarki, często wyróżniającej się w swojej pracy.

Gdzie zatem etyka zawodowa – pytamy? Gdzie sprawiedliwość? Wygląda na to, że idąc na emeryturę, będziemy musiały wybierać: leki czy prawo wykonywania zawodu, a może opłata za prąd lub prawo wykonywania zawodu, albo jeszcze chleb czy prawo wykonywania zawodu. Należy także zwrócić uwagę na fakt, iż prawo nie stanowi pozbawienia Prawa Wykonywania Zawodu poza sytuacją karną, a nasz samorząd sam taki pomysł poddał i realizuje. Należy poddać to pod dyskusję czy jest to tak w ogóle zgodne z prawem? (…)

Zachowano oryginalną treść… 

Kolejne informacje w sprawie wkrótce na pielegniarki.info.pl