Interpelacja do ministra pracy i polityki społecznej oraz ministra zdrowia w sprawie uregulowania kwestii wynagrodzeń pracowników domów pomocy społecznej
Z całej Polski nadchodzą alarmujące sygnały, że pielęgniarki zatrudnione w domach pomocy społecznej rezygnują z pracy, przenosząc się do zakładów opieki zdrowotnej lub zagranicznych placówek ochrony zdrowia bądź pomocy społecznej. Przyczyną masowej migracji pielęgniarek jest ich nieuregulowana sytuacja zawodowa, gdyż pracują poza systemem ochrony zdrowia, oraz zdecydowanie niższe płace od oferowanych w zakładach opieki zdrowotnej.
Wprawdzie domy pomocy społecznej są placówkami samorządowymi, ale ich problemy wynikają z braku odpowiednich regulacji prawnych. W obecnym stanie prawnym zarówno resort zdrowia, jak i Narodowy Fundusz Zdrowia uchylają się od ponoszenia kosztów niezbędnej całodobowej pielęgnacji oraz koniecznej rehabilitacji osób przewlekle chorych i niepełnosprawnych przebywających w domach pomocy. Cynicznie wskazuje się jedynie możliwość skorzystania ze środowiskowej opieki pielęgniarskiej, która jest nieadekwatna w wypadku osób w bardzo ciężkim stanie zdrowia – kierowanych do domów pomocy często wprost ze szpitali, ZOL, ZPO i hospicjów – oraz osób wielonarządowo niepełnosprawnych, niejednokrotnie trwale przykutych do łóżek.
Proszę o wyjaśnienie, jak ministerstwa zamierzają uregulować tę kwestię?
Jak Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej oraz Ministerstwo Zdrowia zamierzają rozwiązać problem urealnienia płac pracowników domów pomocy społecznej?
Sprawa jest bardzo pilna, gdyż mieszkańcom domów pomocy grozi utrata minimalnego bezpieczeństwa zdrowotnego, a systemowi ochrony zdrowia – znacznie zwiększony napływ ciężko i nieuleczalnie chorych do oddziałów szpitalnych. Postępuje negatywny dobór personelu. Wzrasta ilość sygnałów o niedostatecznej jakości usług świadczonych w domach pomocy.
Chciałbym poznać zamierzenia Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej oraz Ministerstwa Zdrowia, które realnie zmienią na lepsze sytuację finansową pielęgniarek pracujących w stacjonarnych całodobowych placówkach pomocy społecznej, a tym samym nie pogorszą sytuacji osób starszych, chorych i niepełnosprawnych wymagających długoterminowej opieki.
Z poważaniem
Poseł Andrzej Mańka
Lublin, dnia 3 kwietnia 2007 r.
Zobacz także:
Październikowe podwyżki nie objeły pielęgniarek pracujących w jednostkach budżetowych, domach pomocy społecznej, stacjach sanitarno – epidemiologicznych oraz stacjach krwiodawstwa i medycyny pracy oraz żłobkach. Tak skonstruowana ustawa jest dalece niesprawiedliwa.
