Sąd nie przyjął takiej argumentacji szpitala, która miała być usprawiedliwieniem dla polityki płacowej wobec pielęgniarek.

Redakcja Ogólnopolskiego Portalu Pielęgniarek i Położnych publikuje trzeci fragment uzasadnienia do wyroku Sądu Najwyższego z kwietnia 2025 roku. Pierwszą część przedmiotowego wyroku zamieściliśmy na portalu w dniu 19 maja 2025 roku, w artykule pt. Pielęgniarki wygrały w sądzie Rejonowym i Okręgowym. Szpital odwołał się do Sądu Najwyższego. SN wydał wyrok. Drugą w dniu 21 maja w artykule pt. Pielęgniarki nie podpisały aneksu. Wyrok Sądu Najwyższego.

Oddajmy głos Sądowi Najwyższemu…

O zamiarze wypowiedzenia w/w pielęgniarkom warunków pracy i płacy został wcześniej zawiadomiony Ogólnopolski Związek Zawodowy Zakładowej Organizacji Związkowej.

W przypadku wszystkich w/w osób związek zawodowy wskazał, że przedstawione nowe warunki pracy i płacy stanowią w zasadzie degradację płacową pracownika.

Związek zawodowy wyraził sprzeciw przeciwko wypowiedzeniu przez pracodawcę warunków pracy i płacy, wskazując, że pracodawca już manifestując zamiar złożenia wypowiedzenia przyznał, że dotychczas w Szpitalu uznawano posiadany przez pielęgniarkę/położną tytuł magistra położnictwa/pielęgniarstwa wraz ze specjalizacją za wymagany na danym stanowisku pracy.

Pracodawca nie przedstawił w ocenie związku zawodowego jakichkolwiek okoliczności, które uzasadniałyby obniżenie, czy też zmianę kwalifikacji wymaganych przez pracodawcę na danym stanowisku; ani zakres obowiązków, ani samo formalne nazewnictwo zajmowanych przez powódki stanowisk, nie uległy zmianie po 1 lipca 2022 r.

Regulamin wynagradzania pozwanego Szpitala został wprowadzony zarządzeniem dyrektora z dnia 11 lipca 2018 r. W części stanowiącej o kwalifikacjach wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy (załącznik numer 1) stanowi on powtórzenie zapisów rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami z dnia 20 lipca 2011 r. (Dz.U. Nr 151, poz. 896).

Zgodnie z tabelą w nim zamieszczoną na stanowisku specjalistki pielęgniarki/specjalistki położnej wymaga się posiadania:

a) tytułu magistra na kierunku pielęgniarstwo/położnictwo i tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa/położnictwa lub promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej, lub organizacji i zarządzania, lub w innej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia w powiązaniu z 2 letnim stażem pracy w zawodzie;

b) tytułu zawodowego magistra w zawodzie, w którym może być uzyskiwany tytuł specjalisty w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, i licencjatu pielęgniarstwa/położnictwa lub średniego wykształcenia medycznego w zawodzie pielęgniarka/położna i tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa/położnictwa lub promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej, lub organizacji i zarządzania, lub w innej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia w powiązaniu z 2 letnim stażem pracy w zawodzie;

c) licencjatu pielęgniarstwa/położnictwa i tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa/położnictwa lub promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej, lub organizacji i zarządzania w powiązaniu z 2 letnim stażem pracy w zawodzie;

d) średniego wykształcenia medycznego w zawodzie pielęgniarka/położna i tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej, lub organizacji i zarządzania w powiązaniu z 2 letnim stażem pracy w zawodzie.

Specjalistka pielęgniarka/specjalistka położna wg regulaminu jest zaszeregowana wg kategorii XIII.

Sąd Okręgowy podkreślił, że istotą sporu było ustalenie, czy na zajmowanych przez skarżące pielęgniarki stanowiskach kwalifikacje wymagane przez pracodawcę dotychczas obejmowały wykształcenie magisterskie i specjalizację i czy pracodawca uznawał te kwalifikacje za wymagane.

Sąd Okręgowy podzielił stanowisko o konieczności uregulowań w tym zakresie w braku regulacji ustawowej w akcie wewnątrzzakładowym i zagwarantowanie przejrzystości struktury organizacyjnej jednostki, co nabiera charakteru prawnego z mocy rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 22 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego.

Sąd podniósł, że w świetle dowodów pozwany pracodawca nie posiada uporządkowanej struktury organizacyjnej. Pozwany pracodawca dowolnie określił grupę zawodową do jakiej zakwalifikował pielęgniarki. Pozywające szpital pielęgniarki przed 1 lipca 2022 r. były zakwalifikowane do grupy zawodowej nr 7, a posiadane przez nie kwalifikacje były uznawane przez pracodawcę za wymagane na piastowanym stanowisku.

Obecnie, w świetle dokumentów z akt osobowych, nie nastąpiła zmiana wymagań na zajmowanych przez nie stanowiskach, ani nie uległ zmianie zakres ich obowiązków.

Posiadają także wymaganą specjalizację oraz tytuł zawodowy magistra, zatem trudno uznać, że nastąpiła zmiana w zakresie potrzeb pracodawcy uzasadniająca wypowiedzenie pielęgniarkom warunków pracy i płacy przez zakwalifikowanie ich do innej niż dotychczasowa grupy zawodowej.

Celem nowelizacji ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych miało być podwyższenie wynagrodzeń, a nie realne obniżenie płac dla pracowników wyspecjalizowanych i poczynione z tego tytułu oszczędności.

Sąd drugiej instancji uznał, że nowej kwalifikacji pielęgniarek dokonano bez należytego uzasadnienia, w szczególności w zakresie wskazania pielęgniarkom, dlaczego zaprzestano uznawania posiadanych przez nie kwalifikacji.

W świetle przeprowadzonych dowodów trudno uznać, że kiedyś te kwalifikacje były wyłącznie posiadane, a teraz mają być dodatkowo wymagane. Według Sądu w świetle art. 30 § 4 w zw. z art. 42 k.p. w przypadku złożonego przez pracodawcę wypowiedzenia warunków pracy i płacy, to na pracodawcy ciąży obowiązek wykazania zasadności i prawidłowości dokonanego wypowiedzenia. Nie zwalnia od tego niejako obowiązek złożenia wypowiedzeń zmieniających w sytuacji, gdy określa się ponownie grupę zawodową pracownika, z wszystkimi tego konsekwencjami. Pracodawca nie wykazał zmian w zakresie potrzeb zakładu pracy, jeżeli chodzi o wykonywaną pracę i stanowisko, zatem niewątpliwie powinien w uzasadnieniu wypowiedzeń wskazać przyczyny dla których zaprzestał uznawać posiadane przez powódki kwalifikacje.

Nie ulega wątpliwości, że wcześniej kwalifikacje były uznawane jako posiadane i wymagane.

Według Sądu Okręgowego art. 5a ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych w zw. z art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 26 maja 2022 r. zmieniającej ustawę wyżej wskazaną, nie może być w stosunku do pielęgniarek samodzielną podstawą do dokonania wypowiedzenia zmieniającego.

Sąd nie dopatrzył się nadużycia prawa przez pielęgniarki przez domaganie się, jak twierdzi pozwany szpital, traktowania ich w sposób uprzywilejowany w stosunku do swoich koleżanek, nie posiadających wykształcenia magisterskiego.

Niniejsza sprawa jest sporem o wypowiedzeniu warunków pracy i płacy w sytuacji, gdy wymagane kwalifikacje pielęgniarek były przez pracodawcę uznawane i gratyfikowane. O żadnej dyskryminacji w tej sytuacji nie może być mowy. (…)

źródło: sn.pl

Kolejne informacje o powyższym sporze sądowym wkrótce na pielegniarki.info.pl