W taki sposób szpital bronił się przed zarzutem o nierówne traktowanie w zatrudnieniu pielęgniarki, składając apelację do Sądu Okręgowego.

Redakcja Ogólnopolskiego Portalu Pielęgniarek i Położnych publikuje kolejny fragment uzasadnienia do wyroku Sądu Okręgowego lutego 2025 roku, który rozpatrywał apelację szpitala w sprawie pielęgniarki, która wniosła o odszkodowanie za nierówne traktowanie w zatrudnieniu. Pierwszą część przedmiotowego uzasadnienia cytowaliśmy w artykule pt. Pielęgniarka wniosła pozew za 19 miesięcy nierównego traktowania w zatrudnieniu.

Drugą część powyższego uzasadnienia opublikowaliśmy w artykule pt. Sąd: wobec skarżącej szpital pielęgniarki, należało przeprowadzić trójstopniowy test stwierdzenia naruszenia zasady równego traktowania.

Natomiast trzeci fragment rozważań sądu w przedmiotowym zakresie zamieściliśmy w artykule pt. Sąd: praca pielęgniarek w oddziale nie różniła się, pod kątem wysiłku fizycznego, czy intelektualnego.

W artykule pt. Sąd: szpital powołujący się na różne kwalifikacje zawodowe pielęgniarek musi wykazać, że mają one znaczenie przy wykonywaniu pracy, zacytowaliśmy kolejny – czwarty fragment uzasadnienia.

Poniżej przedstawiamy piąty fragment uzasadnienia do wyroku Sądu Okręgowego.

(…) Sąd I instancji podkreślił, że ponieważ ustalenia faktyczne poczynione w sprawie dowodzą, że każdy z poziomów wynagrodzenia zasadniczego – wynagrodzenie skarżącej szpital oraz wynagrodzenie pielęgniarki zaszeregowanej do grupy 2 – stosowany był wobec pracowników wykonujących jednakową pracę, jedynie ustalenie wynagrodzenia zasadniczego na najwyższym poziomie pozwala na uniknięcie kolizji z zasadą prawa pracy wyrażoną w art.11 2 k.p. i art. 18 3c § 1 k.p.

Wobec tego Sąd meriti ustalił, iż wynagrodzenie zasadnicze powódki w spornym okresie powinno wynosić 7.305,00 zł brutto miesięcznie.

Sąd meriti wyjaśnił, że skutkuje to uznaniem za zasadne roszczenia odszkodowawcze. Wynagrodzenie pozywającej szpital było zaniżone, a tym samym żądane odszkodowanie ma na celu naprawienie szkody powstałej wskutek wypłaty zaniżonego świadczenia. Wysokość różnicy między wynagrodzeniem należnym, a wypłaconym nie była przez pozwanego kwestionowana.

Wobec powyższego Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego szpitala na rzecz pielęgniarki kwotę 29.378,00 PLN tytułem odszkodowania za nierówne traktowanie w zatrudnieniu za okres od dnia 1 lipca 2021 roku do dnia 31 stycznia 2023 r. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12 czerwca 2023 r. do dnia zapłaty.

W przedmiocie odsetek ustawowych za opóźnienie, Sąd meriti orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 300 k.p.

O kosztach procesu, Sąd I instancji orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., statuującym zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Strona pozwana (szpital) przegrała proces w całości, powinna zatem zwrócić pielęgniarce poniesione przez nią koszty zastępstwa procesowego w kwocie 2.700,00 PLN.

Apelację od wyroku wniósł szpital, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, zaskarżając wyrok w całości i zarzucając mu:

1. naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy:

a) art. 233 § 1 k.p.c. polegające na przekroczeniu zasady swobodnej oceny dowodów, wyrażające się w sprzecznym z zasadami logicznego wnioskowania i zasad doświadczenia życiowego uznaniu przez Sąd I instancji, w szczególności, że:

aa) pielęgniarka wykonywała prace, której jakość odpowiadała jakości pracy wykonywanej przez pielęgniarkę posiadającą wyższe wykształcenia magisterskie oraz specjalizację w sytuacji gdy posiadanie wyższego wykształcenia wpływało na zwiększenie jakości świadczonej pracy;

ab) wyższe wykształcenie magisterskie oraz specjalizacja nie miała wpływu na jakość świadczonej pracy w sytuacji, gdy posiadanie wyższego wykształcenia istotnie wpływało na zwiększenie tejże jakości;

ac) chodź czynności wykonywane przez skarżącą pielęgniarkę i pielęgniarkę posiadającą wyższe wykształcenie magisterskie i specjalizację mogłyby się wydawać tożsame, to jednak różnice występowały w zakresie jakości tejże pracy, co miało istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż doprowadziło do przekonania Sąd I instancji, że pozywająca szpital pielęgniarka wykonywała pracę tożsamą z pielęgniarką posiadającą wyższe wykształcenie magisterskie oraz specjalizacje na skutek czego uznał, że doszło do naruszenia przez pozwanego zasad równego traktowania w zatrudnieniu.

2. naruszenie przepisu prawa materialnego:

a) art. 11 2 i art. 18 3a- 18 3d ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy ( Dz.U. z 2023 r. poz. 1465) zwanej dalej k.p. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że pracodawca kształtując wynagrodzenie skarżącej pielęgniarki i pielęgniarki posiadającej wykształcenie wyższe magisterskie i specjalizacje dopuścił się naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu;

b) naruszenia art. 11 2 k.p. w zw. z art. 18 3c § 1 k.p. poprzez jego błędną wykładnie i przyjęcie, że doszło do naruszenia zasad określonych we wskazanych przepisach z uwagi na różnice w wysokości wynagrodzenia w sytuacji, gdy różnice te wynikały z różnicy w wykształceniu co wiązało się z jakością świadczonej pracy.

Mając na uwadze powyższe, szpital wniósł o:

1) zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości ewentualnie o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpatrzenia;

2) rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w tym kosztach zastępstwa procesowego za obie instancje, poprzez zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację pełnomocnik pielęgniarki wniósł o oddalenia apelacji w całości i zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych. (…)

Kolejny fragment powyższego uzasadnienia odnoszący się do stanowiska Sądu Okręgowego wkrótce na pielegniarki.info.pl.